การเดินทางสู่ออสเตรเลียของเจษฎิต

พอเรียนจบก็ได้เข้าทำงานที่ สายการบิน Thai Air Asia ในตำแหน่ง Guest service (ก็พวก check-in และ boarding ผู้โดยสารขึ้นเครื่อง)ทำอยู่ได้เกือบๆ 3 ปีครับ ระหว่างทำงานก็ต้องทำงานหนักมาตลอดนอนวันละประมาณ 4-5 ชั่วโมง ทำงานเดือนละ 29 –30 วันโดยประมาณ ทำล่วงเวลาครับ (OT.) เพราะ คิดการใหญ่ครับ ซื้อบ้านครับพี่น้อง หลายคนถามว่าซื้อบ้านตอนอายุ 22 บ้ารึเปล่า

ครับผมมันบ้ายอมรับครับแต่ผมมีเหตุผลครับเพราะแม่ผมกับพ่อหย่ากันตั้งแต่เด็กผมอยู่กับแม่มาตลอดจนเข้ามหาลัยจึงย้ายไปอยู่หอพัก และนี่ก็เป็นเหตุผลหลักที่ผมซื้อบ้านเพราะพ่อผมไม่มีบ้านอยู่ครับ ผมผ่อนเดือนละ 15,000 บาทครับ เงินเดือนผ่อนบ้าน เงิน OT เอาไว้ใช้จ่าย เลยทำให้ผมไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเหมือนคนวัยเดียวกันคนอื่นๆ เพราะแค่เงินจะใช้ยังชักหน้าไม่ถึงหลังเลย แต่มันทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากครับ ผมใช้เวลา 3 ปีกับการผ่อนบ้านครับโดยที่พ่อผมช่วยครึ่งนึง (ราคาบ้านอยู่ที่ 1,900,000 บาท) เพราะพ่อผมได้เงินชดเชยมาจาก “วีรชน 14 ตุลา” มาก้อนนึง (พ่อเป็นหนึ่งในวีรชน 14 ตุลา) เป็นอีกเรื่องที่ภูมิใจมากๆครับ ที่มีส่วนซื้อบ้านให้พ่ออยู่

ผมตัดสินใจเดินทางมา Sydney เพราะหมดภาระหลายๆอย่างที่ทำมาตลอด และอยากมาหาประสบการใหม่ๆ อยากพูดภาษาอังกฤษเก่งๆ อยากเก็บเงิน และ เหตุผลสำคัญคือ ครั้งนึงผมเคยทิ้งโอกาสที่จะไปศึกษาต่อที่ Sweden (ได้ทุนครับ) แต่ผมไม่มีเงินพอ สำหรับที่พักและอีกหลายๆ อย่าง และที่ผมเลือกที่จะมาที่ Australia เพราะผมส่งตัวเองมาเรียนครับ ใช้เงินตัวเองทั้งหมด แต่ให้คุณแม่รับรองให้ เพราะถ้าไป USA หรือ England เงินไม่พอเช่นกันครับ

ผมเริ่มค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับที่นี่ทั้งหมดโดย internet ครับ เริ่มจากใช้ google จึงทำให้ผมค้นพบ เวปไซต์ของ น้าตุ๋ย และ ออสซี่ทริป ครับ ให้เวลาหาข้อมูลอยู่ประมาณเดือนครึ่งจึงตัดสินใจว่าจะมา Sydney คราวนี้ก็หาว่าจะใช้บริการของ เอเจนต์ ไหน และจะลงเรียนที่ไหน พอดีผมมีเพื่อนอยู่ที่นี่คนนึง เขาจึงพอจะแนะนำผมได้ แต่ก็ไม่มากนัก ผมเลือกเรียนที่ Greenwich Collect เพราะระบบการเรียนค่อนข้างน่าสนใจ และมากับเอเจนต์ angaroo เพราะว่ามี office อยู่ที่นี่ผมลงเรียนมาแค่สามเดือนเพราะคิดว่าจะต่อ dip จะได้ทำงานเร็วขึ้นและมีเวลามากขึ้น ตอนแรกที่มาก็กะว่าจะมาพึ่งเพื่อนแต่เค้าดันหนีกลับซะก่อนเลย พอผมมาได้สัก 2-3 วันเค้าก็กลับไป

ระหว่างที่รอ visa ผมก็หาข้อมูลอย่างหนัก เพราะรู้ตัวว่ามีเงินมาจำกัดผมมีติดมา 1,000 เหรียญ ต้องหาทางที่ประหยัดสุด ต้องคิดว่าเราจะทำยังไงเมื่อมีปัญหา

ไม่มีใครมารับครับ ความหน้าด้านเริ่มบังเกิด ผมถามทุกคนที่ถามได้ว่าจะมาในเมืองมาได้อย่างไรและลงที่ไหนโดยที่ไม่นั่งแทกซี่ ผมพบคำตอบครับ”รถไฟ” ผมนั่งรถไฟมาลงที่สถานี town hall แล้วจึงหยอดเหรียญ โทรหาเพื่อน เพื่อนผมค่อนข้างตกใจที่ผมเข้ามาในเมืองได้ด้วยตัวเอง นั่งรอเพื่อนได้ประมาณครึ่งชั่งโมง หนาวมากครับ พอเพื่อนมาถึงก็พามาหาดูประกาศห้องว่างที่แถวร้านชาติไทย ผมพอจะรู้ราคาห้องอยู่บ้างจากการหาข้อมูลจากเวปไซต์ จากนั้น เพื่อนก็พาผมไปซื้อซิมการ์ด และเริ่มโทรหา เจ้าของห้องเพื่อที่จะไปดูห้อง ผมได้ห้องอยู่แถว paddy market ห้องใหม่มาก ผมเข้ามาเป็นสมาชิกคนที่สามของห้องนี้

หลังจากเพื่อนผมกลับไปผมก็เริ่มเดินสำรวจบริเวณรอบๆ และเปิดหางาน จาก www.natui.com.au ยอมรับว่างานช่วงนั้นหายากมาก ผมมาถึงก่อนเข้าเรียนได้ สี่วันเพื่อใช้เวลาในการปรับตัวและหางาน พอตอนเย็นๆก็เริ่มโทรหาคนที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน เพื่อที่จะนำของฝากไปให้ จุดนัดพบที่ร้าน ชาติไทย เพราะง่ายสุดครับ และจึงทำให้ผมได้งานแรก จากพี่น้อย หนึ่งในหลายคนที่ผมหิ้วของมาให้ Drop order แถว Chatwood ครับ วันเสาร์ 1000 ใบได้ 45 แต่พอไปถึง โดน 1 ชุด มี 2 ใบครับ พี่เค้าเลยให้ 60 ผมรู้สึกว่าโชคดีจังได้ตั้ง 60 แน่ะ เดินตั้งแต่ 11.00 ถึง 17.30 ครับกว่าจะหมด ด้วยความเร็วคงที่ไม่พัก ไม่หยุด กลับมาที่ห้อง เคาเตอร์เพนที่เตรียมมาได้ใช้เลยครับพี่น้อง แต่ก็สนุกดีได้ประสบการณ์ใหม่ๆ

ตื่นมาตอนเช้าวันอาทิตย์ นึกขึ้นมาได้ว่าที่นี่มีเตะบอล เลยจัดเจงโทรไปหาพี่ก้อง และพี่ต่อ (ได้เบอร์มาจาก natui.com อีกนั่นละ) นัดเจอกับพี่ต่อ และก็ไปเตะบอลกัน ผมเล่นเป็นโกล ครับเลยทำให้ได้เจอเพื่อนๆหลายๆคน ดีใจมากๆ ต้องขอบคุณพี่ต่ออย่างสูง เป็นพี่ชายที่ดีมากจริงๆ

หลังจากที่ผมเริ่มเข้าเรียนภาษา ซึ่งผมสอบได้ระดับ pre-intermidiate การเรียนเป็นได้ด้วยดีครับสนุกมาก และวันที่สี่ของการเรียนก็ได้มีโอกาสออกมาเรียนนอกสถานที่ เราไปกันที่งาน Chalk Urban Art Festival แถว Daling Habour ด้วยความคันมือจึงได้ ขอยืม ชอล์ค เค้ามาวาดเล่นครับ พอดีเจ้าของงานเดินมาเห็นจึงได้รับเชิญให้มาวาดโชว์ ตอนวันปิดงาน (วันอาทิตย์ ที่ 7) ผมวาดรูปของ อาจารย์เฉลิมชัย ซึ่งเป็นลายกนกทั้งหมด ตอนนั้นคิดแค่ว่า เรามีโอกาสก็อยากให้คนมาดูได้รู้จากงานศิลปะของไทยมากขึ้น มีคนไทยเดินมาถามว่า are you thai เยอะมาก ภูมิใจครับ ที่ได้แสดงศิลปะไทยและเป็นคนต่างชาติคนเดียวที่ได้สิทธิ์แสดงความสามารถ ตัวผมเองไม่ได้ถ่ายรูปไว้เพราะไม่มีกล้อง แต่ถ้าจำไม่ผิด พี่ต่อน่าจะถ่ายไว้บ้าง อาจจะไปขอดูจากพี่ต่อได้ครับ

ตอนนี้ผมรู้สึกมีความสุขมากกับ Sydney ได้เจอประสบการณ์ใหม่ เจอเพื่อนใหม่ๆ และพี่ชายที่ดีๆ อย่างพี่ต่อ คนไทยที่นี่เท่าที่ผมรู้จัก ทุกคนดีมากครับ ถึงจะเพิ่งรู้จักกันแต่ก็เป็นกันเองมาก อบอุ่นอย่างแรง จากประสบการณ์ของผมหวังว่าจะทำให้ใครหลายคนที่อยากมา Sydney ตัดสินใจง่ายขึ้นและมีแนวทางและการเตรียมตัวที่หลากหลายขึ้น ไม่ยากหรอกครับถ้าคุณมีความมุ่งมั่นพอ สุดท้าย ขอขอบคุณ คุณแม่ ที่เลี้ยงดูและสอนให้ผมเป็นคนเข้มแข็ง ถึงตอนเด็กจะลำบากบ้างแต่มันทำให้ผมแกร่งครับ ขอบคุณพี่ต่อ อย่างแรงที่ให้คำแนะนำดีๆมากมาย ขอขอบคุณ www.natui.com.au สำหรับข้อมูลดีๆมากมายสำหรับการมา Sydney และให้โอกาสผมได้เล่าประสบการณ์ต่างๆให้เพื่อนๆได้ฟัง “ขอบคุณมากครับ”